'Ik
geloof niet in engelen, of in beschermengelen...Ik geloof helemaal niet
in al die nonsens', zei de vrouw die ik ontmoette in Bewleys Café in
Dublin vorige week. Ik lachte in mezelf. Ik kon het licht van haar
beschermengel achter haar zien en er waren zes prachtige witte engelen
rond haar.
Ik
ontmoet veel mensen die me zeggen dat ze niet geloven in engelen of
beschermengelen. Ik heb geen idee waarom ik engelen kan zien en anderen
niet – ik ben gewoon een doodgewoon mens. Ik begrijp toch dat het voor
sommige mensen moeilijk te geloven is dat er zoiets als een engel
bestaat. Ik kan het bestaan van engelen aan niemand bewijzen. Maar ik
zei tegen die vrouw wat ik zeg tegen iedereen die twijfelt aan het
bestaan van engelen: 'Wat heb je te verliezen bij het voor één dag aan
de kant zetten van je cynisme?”
Ik
probeer zelfs niet om iemands overtuigingen te veranderen, maar ik weet
hoeveel engelen ons kunnen helpen. Ik zie een beschermengel bij
iedereen die ik ontmoet.
Ik
blijf verrast zijn dat mensen die er klaar voor zijn om te aanvaarden
dat engelen bestaan twijfelen dat zij persoonlijk een beschermengel
hebben? Sommige mensen vertellen dat ze geloven dat zij er geen
verdienen, dat ze niet goed genoeg zijn, of dat iemand anders er meer
een nodig heeft dan zij. Dat is waarom ik een nieuw hoofdstuk heb
geschreven voor het boek van 'Hoog in de Hemel' over 'De geheimen van je
Beschermengel'. In dat nieuwe hoofdstuk vertel ik meer over
beschermengelen om je te helpen begrijpen wat voor een speciale hulp je
op elk moment daar naast jou hebt.
Je
beschermengel houdt onvoorwaardelijk van je en wil je helpen. Ik zie
beschermengelen die zoveel doen om de persoon waar ze voor zorgen te
helpen. Net voor mijn dochter Ruth haar baby kreeg was ik met haar in
het ziekenhuis. We waren in de kantine en aan een tafeltje bij het raam
zat een groep dokters of vroedvrouwen, allen gekleed in groene medische
uniformen. Ze kwamen en ze gingen alsof ze zich moesten haasten, maar
leken altijd blij te zijn om even te gaan zitten met een kop thee.
Een
jonge dokter wandelde naar de tafel. Hij sprak in zijn mobieltje en
keek erg gestresseerd. Het gesprek was nog niet af toen hij aan de tafel
kwam dus beende hij heen en weer tussen zijn collega's en de tafel en
de deur van de kantine. Op een bepaald moment vroeg hij aan een van zijn
collega's een pen en papier en stond daar, pratend en nota's makend.
Toen hij dit deed opende zijn beschermengel zich achter hem. Hij was erg
mooi, groot en slank en leek mannelijk van uitzicht. Ik kon geen
vleugels zien maar hij schitterende zo sterk en in dat licht kon ik een
smaragd groenen kleur zien. Zijn beschermengel sprak tegen mij zonder
woorden en vertelde me dat hij de dokter hielp door hem vertrouwen te
geven, om hem te helpen voelen dat hoe gestresseerd hij ook was hij toch
de patiënt waarover het gesprek ging zou kunnen helpen. Ik zag de
beschermengel fluisteren tegen de dokter. Het gesprek van de dokter werd
beëindigd, en hij keerde zich onmiddellijk naar zijn collega's zonder
zich neer te zetten en ik hoorde hem zeggen 'Ik denk dat ik weet wat ik
moet doen, ik ga terug naar de afdeling.' Ik wist dat zijn beschermengel
hielp en de dokter deed zijn deel en luisterde.
Toen
we er bleven zitten kwam een hoogzwangere vrouw binnen in een kleed met
slippers. Haar beschermengel toonde zich. Het was alsof haar
beschermengel overal rond haar was, eerder dan achter haar, wat is hoe
ik ze normaal zie. Ik kon de vleugels van haar beschermengel zo
duidelijk zien – ze leken sneeuwwit met een vleugje zilver dat
schitterde in het licht. De vleugels waren open en vouwden zich rond
haar en leken vervlochten voor haar zware zwangere buik als om moeder en
baby te beschermen. Ik keek naar haar toen ze rond de kantine wandelde –
ik denk dat ze gewoon wat de benen wou strekken. Ik vond het moeilijk
om mijn ogen van haar af te wenden omdat ik zo geroerd was door de
vriendelijkheid, zorg en liefde die de beschermengel toonde voor haar.
Ik kon nog altijd zien hoe haar beschermengel bewoog als was hij een met
haar toen ze de kantine uitwandelde.
Moest je kunnen zien wat ik zie...
moest
je voor één moment de onvoorwaardelijke liefde kunnen zien die je
beschermengel voor jou heeft (of je nu goed bent of niet), dan zou je
vol vreugde zijn en veel gelukkiger in je leven. Probeer en geloof in de
onvoorwaardelijke liefde die je beschermengel voor je heeft.
Door Lorna Byrne
Vert. Fran Tielemans
Over Lorna Byrne:
- Lorna Byrne woont op het Ierse platteland en is weduwe en moeder van
4 kinderen. Toen Lorna jong was dacht iedereen dat zij ‘achterlijk’
was, omdat ze zich niet op de wereld om zich heen scheen te richten.
Lorna zelf herinnert zich dat ze behalve mensen en dingen allerlei
engelen en geesten zag. Jarenlang ging ze ervan uit dat dat heel gewoon
was. Lorna werd bekend met haar bestseller “Engelen in mijn haar“, over haar jeugd en leven in Ierland
Geen opmerkingen:
Een reactie posten