De zegen van ouder worden in een nieuwe tijd-De levenscyclus vanuit een spiritueel perspectief.by Gast Auteur |
Leve de vergrijzing! De zegen van ouder worden in een nieuwe tijd
Gerrit Gielen
Vergrijzing.
We lezen er dagelijks over in de krant. Het begrip wordt geassocieerd
met enorme problemen: overvolle bejaarden- en verzorgingshuizen, een
onbetaalbare gezondheidszorg, dementie, aftakeling en ga zo maar door.
Oud worden lijkt zo ongeveer het ergste wat een mens kan overkomen, en
de vergrijzing is maatschappelijk gezien een ramp. Dit is de teneur van
wat we lezen.
Iedereen
wordt ouder. Met iedere seconde die verstrijkt worden we allemaal een
beetje ouder. Het is een natuurlijk proces waaraan alle levende wezens
onderworpen zijn. Hoe kan het zijn dat we een proces dat zo natuurlijk
is met z’n allen zo zijn gaan verafschuwen? Is er iets mis met de
natuur? Of is er iets mis met onszelf, onze manier van denken over ouder
worden?
Hoe
denken oude mensen zelf eigenlijk over die gevreesde oude dag? Uit
onderzoek naar geluk versus leeftijd blijkt dat er sprake is van een
U-vormige curve. Jonge en oude mensen zijn het gelukkigst. In het midden
van je leven is de kans groter dat je ongelukkig bent dan in je jeugd
of op je oude dag. Uit het onderzoek blijkt nota bene dat oude mensen
zelfs nog iets gelukkiger zijn dan jonge mensen! 1)
Hoe
is dit mogelijk? Hoe kan het dat als oud worden kennelijk zoveel
problemen met zich mee brengt, mensen zich doorgaans dan toch gelukkiger
gaan voelen?
Laten we de levenscyclus van een mens eens vanuit een spiritueel perspectief bekijken.
Laten we de levenscyclus van een mens eens vanuit een spiritueel perspectief bekijken.
De geboorte: het verlies van onszelf
Geboren
worden is spiritueel gezien een duik in de materie. We verlaten het
rijk van de ziel, een sfeer van geluk en vrede. De grenzen en
beperkingen van tijd en ruimte, het gevoel van afgescheidenheid zoals
wij dat hier ervaren, bestaan daar niet. Vrijheid is daar het
sleutelwoord. Alles is er verfijnd, mooi en liefdevol; angst en lijden
zijn afwezig.
Toch
gaan we in op de uitnodiging van de Aarde en beginnen met iedere
geboorte een langdurig proces van indaling in en verbinding met de
fysieke sfeer. In oude boeken wordt de geboorte wel ‘de kluistering van
de ziel’ genoemd. De ziel komt terecht in de harde sfeer van de materie
met zijn starre wetten; alles is daar gescheiden van elkaar. De ziel
voelt zich niet thuis in deze sfeer, hoort hier niet thuis en kan dan
ook alleen overleven door zich regelmatig terug te trekken. Dit is wat
wij slaap noemen, en deze is onmisbaar.
Natuurlijk
is de geboorte een belangrijk moment, maar het proces van indaling is
dan nog lang niet voorbij. Dit is pas het geval als we een jaar of
veertig zijn. Rond die tijd is de duik in de materie op zijn dieptepunt.
De afstand tot je oorsprong is dan het grootste.
Gedurende
de kindertijd is de band met de oorspronkelijke zielesfeer nog sterk.
Kinderen kunnen dan ook heel ongedwongen gelukkig zijn, helemaal opgaan
in het moment en het leven als wonderlijk mooi ervaren. Genieten van het
leven op een speelse ongedwongen manier is voor hen vanzelfsprekend.
Jammer genoeg overheerst in onze samenleving een verwrongen mannelijke,
zware opvatting van spiritualiteit waardoor we deze kwaliteiten niet als
spiritueel herkennen: we zien ze niet als voorbeeld maar als tekenen
van onvolwassenheid. Deze zware spirituele opvatting is niet afkomstig
uit het oorspronkelijke christendom. In de Bijbel is daar nog een spoor
van terug te vinden: “Laat de kinderen tot mij komen. Houd ze niet
tegen, want juist voor kinderen is het Koninkrijk van God.” 2)
De puberteit: omlaag zinken
Voordat
de volwassenheid toeslaat is er een overgangsfase: de puberteit gevolgd
door de adolescentie. Het bewustzijn daalt dieper af in de materiële
sfeer, de afstand tot de lichte sfeer van de oorsprong wordt groter. Het
natuurlijke, ongedwongen geluk en zelfvertrouwen uit de kindertijd
raken verloren. Twijfels en angsten slaan toe; niets is vanzelfsprekend
meer. Er ontstaat verzet en onzekerheid. Het verzet richt zich meestal
tegen de omgeving: de ouders, de school, de maatschappij in zijn
algemeenheid – ze worden vaak zeer kritisch bekeken. Onbewust krijgen
zij de schuld van het verlies dat gevoeld wordt. Maar in wezen is het
verzet gericht tegen de innerlijke ontwikkeling: het steeds dieper
afdalen in de aardse sfeer en het verder los raken van de bron.
In
de sfeer van de ziel is je eigen zijn en je plaats in het grote geheel
een natuurlijk gegeven. Je weet en voelt daar wie je bent, wat je rol is
in het grote geheel. Het weten dat zonder jou de kosmos niet compleet
is, dat je een onmisbaar deel van het grote geheel bent, is daar
vanzelfsprekend. In de puberteit raakt dit besef verloren en het gevolg
is een identiteitscrisis. Die kan soms zo overweldigend zijn dat jonge
mensen aan drugs en alcohol verslaafd raken en in sommige gevallen zelfs
zelfmoord plegen. Dit alles gebeurt vaak vanuit een diep verlangen om
het contact met de sfeer van de ziel weer te herstellen.
Maar
verzet is gelukkig niet het enige kenmerk van deze periode. Het is ook
een tijd waarin de waarde van het leven op Aarde ontdekt wordt. Juist in
de puberteit zien we belangstelling voor natuur, muziek, literatuur en
interessante ideeën opbloeien. De belangstelling voor de ander neemt
toe: de eerste verliefdheid is er. Ook de eigen originaliteit wordt voor
het eerst gevoeld. Iedere ziel is uniek en neemt zijn eigen zaadjes mee
naar de aarde. Zaadjes die ontkiemen gedurende de kindertijd en in de
puberteit boven de grond komen. Vaak ontstaan gedurende deze levensfase
de originele ideeën en gevoelens, die gedurende de volwassenheid
uitgroeien tot een definitieve vorm. Als alles goed verloopt, gaat het
verlies van de kindertijd samen met een periode van herontdekking van
wie je bent.
Die
herontdekking zorgt ervoor dat het verzet op den duur wordt losgelaten
en de stroom van het leven wordt gevolgd. Het belangrijkste wat je een
mens in de periode van puberteit en adolescentie kunt geven is
vertrouwen. Het vertrouwen dat er een weg en plaats is voor hem of haar
in deze verwarde wereld, hoe anders je ook bent, hoe anders je je ook
voelt. Het is juist dit anders zijn, dat de wereld nodig heeft.
Volwassen: het dieptepunt van ons leven.
De
volwassenheid, het fysieke hoogtepunt van het leven, is spiritueel
gezien het dieptepunt. De ‘afstand’ tot de sfeer van de ziel – tot onze
eigen ziel – is dan het grootst. We zijn nu het verst verwijderd van
onze spirituele natuur. De duik in de materiële sfeer heeft nu zijn
dieptepunt bereikt. Gedurende deze periode is de mens dan ook het
ongelukkigst in zijn leven.
De
fysieke wereld met zijn wetten wordt nu vaak gezien als de enige
realiteit. In deze periode draait het vaak om geld en bezit,
maatschappelijk status en hard werken. De fixatie daarop zorgt ervoor
dat een mens zichzelf nog verder vergeet.
De identificatie met de materiële sfeer is in de volwassenheid vaak zo sterk dat men gaat denken dat dit het enige is dat er bestaat, hier draait alles om. De traditionele spirituele opvattingen die er mogelijk zijn, in de vorm van de bekende godsdiensten, zijn vaak op angst en dogma gebaseerd. Ze geven een verwrongen beeld van spiritualiteit en doen vaak meer kwaad dan goed.
De identificatie met de materiële sfeer is in de volwassenheid vaak zo sterk dat men gaat denken dat dit het enige is dat er bestaat, hier draait alles om. De traditionele spirituele opvattingen die er mogelijk zijn, in de vorm van de bekende godsdiensten, zijn vaak op angst en dogma gebaseerd. Ze geven een verwrongen beeld van spiritualiteit en doen vaak meer kwaad dan goed.
Het
belangrijkste dat een volwassene te doen heeft is er voor zorgen dat de
zaadjes die hij als ziel meebracht nu kunnen uitgroeien tot mooie
bloemen. Hiervoor is het nodig dat hij trouw blijft aan zichzelf, en
zich niet laat meesleuren door de druk en de regels van de maatschappij.
Vaak lukt dit niet: de idealen uit de adolescentie en puberteit, de
gevoelens uit de kindertijd – ze worden nu vaak als dom en naïef
beschouwd. Ze passen immers niet bij wat de maatschappij lijkt te
verwachten. De authentieke zielsuitingen die er nog zijn worden door de
heersende moraal als egoïstisch, onverantwoordelijk of wereldvreemd
bestempeld: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. We moeten in de
maatschappelijke mal passen anders horen we er niet bij. Professoren
vertellen ons dat we onze hersenen zijn, en die hersenen zijn een
machine die slijt bij het ouder worden.3) Vandaar dat de volwassen mens
niet gelukkig is: er wordt hem wijsgemaakt dat hij een machine is en hij
wordt geacht zich te gedragen als een machine: 40 uur per week werken
en drie weken per jaar op vakantie.
Ik
weet nog dat ik voor het eerst naar de kleuterschool ging. Ik was
somber. Als kleuter van vier zag ik het al helemaal voor me: jarenlang
naar school en dan werken. Ik vroeg me af wanneer ik weer vrij zou zijn.
Op het einde van de lagere school vroegen ze me tijdens een test wat ik
later wilde worden, ik antwoordde: rentenier. Ik wilde gewoon weer vrij
zijn, ik wilde niet dat een systeem bepaalde wat ik zou moeten doen.
Tijdens
mijn volwassen leven lukte het me gelukkig een comfortabel baantje te
vinden voor drie dagen in de week. Anderen vonden het maar vreemd: dat
ik als volwassen man geen carrière maakte, maar liever door de natuur
wandelde, boeken las en filosofeerde met vrienden.
Pas
toen ik in de veertig was, besefte ik dat het ook anders kon. Ik maakte
toen van mijn hobby (nadenken over levensvragen, het beoefenen van
hypnotherapie) mijn werk. Ik liet mijn parttime baan op den duur los. Ik
ontdekte dat ik vrij kon zijn, de dingen kon doen die ik leuk vond én
daarmee in mijn levensonderhoud kon voorzien. De sleutel daartoe was
zelfvertrouwen: het geloof dat ik vanuit mijn ziel iets unieks te geven
had en dat de aarde mij daarvoor zou belonen. En met dat inzicht was
voor mij de weg omhoog, de weg naar mezelf, weer begonnen.
Ouder worden: hoe het niet moet
Als
we ouder worden, begint de weg omhoog weer, terug naar de ziel. We
mogen gaan loslaten, het dieptepunt van onze duik in de materiële sfeer
is voorbij. We gaan weer omhoog, keren terug naar de oorsprong. De
natuurlijke beweging van het ouder worden is een groei naar het licht,
naar de ziel toe. Vanuit spiritueel standpunt gezien word je dus meer in
plaats van minder: wijsheid, zelfvertrouwen en levensgeluk nemen toe.
De natuurlijk ouder wordende mens wordt er zich in sterke mate bewust
van dat hij veel meer is dan zijn aardse ik. Hij realiseert zich dat
zijn werkelijke zijn uitstijgt boven de rollen die hij heeft gespeeld in
de materiële sfeer van de aarde. Hij begint weer te beseffen wie hij
werkelijk is: een eeuwig wezen van levend licht.
Maar
er is een probleem. We leven in een maatschappij waarin het geloof
overheerst dat de fysieke werkelijkheid álles is, dat het daar allemaal
om draait, en dat oud worden een slechte zaak is. Mensen zijn zich
helemaal gaan
identificeren met hun fysieke lichaam. Oud worden wordt geassocieerd
met verlies en aftakeling, wordt gezien als een beweging in de richting
van het niets. Hierdoor is er bij veel mensen sprake van verzet tegen de
beweging van het oud worden. Dit verzet zorgt ervoor dat de natuurlijke
beweging omhoog, naar de ziel, naar meer vreugde en licht, wordt
onderbroken. Je verzetten tegen de beweging van het ouder worden werkt
averechts en het werkt als een self-fulfilling prophecy: wat je vreest
wordt waar omdat je het vreest. Het verzet zorgt ervoor dat het
bewustzijn zich vastklampt aan de fysieke sfeer en het lichaam. Dit
vastklampen, het zich afwenden van het eigen innerlijke licht, heeft een
aantal tragische gevolgen voor de ouder wordende mens.
-
Om te beginnen heeft het ouder wordende lichaam extra zielelicht nodig
om gezond te blijven. Naarmate het bewustzijn zich tijdens de ouderdom
weer meer verbindt met de wereld van de ziel, gaat de energie vanuit de
spirituele wereld sterker doorstromen naar het lichaam. Het lichaam
deelt als het ware in het licht en geluk dat in de sfeer van de ziel
ontdekt wordt, en dit geeft het lichaam extra kracht en gezondheid. De
kwaaltjes van de oude dag hebben er minder vat op.
Maar
als het bewustzijn zich niet richt op dit licht, maar zich vastklampt
aan het fysieke, moet het lichaam deze extra energie missen. Dit
vergroot de kans op problemen met de gezondheid.
-
In brede zin is de maatschappelijke functie van de ouder wordende mens
het uistralen van spiritueel licht naar de samenleving toe. Oudere
mensen kunnen door hun levenservaring en hun toenemende verbinding met
de sfeer van de ziel de levens van jongere mensen positief beïnvloeden
door hun wijsheid, inzicht en mededogen. Iedereen voelt bij oudere
mensen van nature een bepaalde wijsheid en rust. Je kunt je echt gezien
voelen door iemand die met geduld en aandacht naar je luistert. De
positieve invloed van ouderen kan natuurlijk allerlei vormen aannemen:
van een invloedrijke spirituele persoonlijkheid, tot een lieve wijze oma
waartoe de hele familie zich wendt om raad. Maar er zijn ook
schrijvers, kunstenaars en therapeuten die op zeer hoge leeftijd hele
bijzondere dingen doen en anderen ongekend weten te inspireren. Oude
mensen vormen de verbinding tussen de wereld van het tijdloze en de
praktische wereld van alledag.
Een
maatschappij waarin de waarde van de ouderdom niet wordt gezien is dan
ook een maatschappij waarin het contact met het spirituele verloren is
geraakt. We zien dan een volledig op hol geslagen samenleving: kijk om
je heen.
-
Ook voor de ouder wordende mens zelf is het tragisch als de natuurlijke
plaats in de maatschappij niet wordt ingenomen. Er wordt dan géén
plaats meer ingenomen; als oudere lijkt je rol uitgespeeld. Het gevolg
is eenzaamheid en het leven in een kleine, saaie wereld. Juist op de
leeftijd waarop een mens bij uitstek geschikt is voor geestelijk en
spiritueel werk wordt hij uitgerangeerd. Ooit gehoord van een schrijver
of kunstenaar die stopte op zijn vijfenzestigste? Denk eens in welke
schitterende boeken en kunstwerken wij zouden missen als deze mensen
zich ook aan de krankzinnige regel moesten houden van het stoppen met
werken op je vijfenzestigste? Op dit moment ben ik de onlangs verschenen
autobiografie aan het lezen van de in 1925 geboren Claude Lanzmann
(maker van de beroemde film Shoah).4) Op iedere bladzijde word ik
getroffen door de enorme eruditie, levenswijsheid en rijkdom van dit
boek. Volgens de normen van onze samenleving had die man al meer dan 20
jaar lang niets moeten doen! Absurd. Oudere mensen worden klein gemaakt
en maken zichzelf klein: aftakeling in psychisch en lichamelijk opzicht
is het gevolg.
Ouder worden: zeven tips op weg naar het licht
Op
een natuurlijk manier oud worden in onze samenleving, waarin zo
negatief wordt gedacht over de ouderdom, vereist een ommezwaai in het
denken. Hier enkele tips.
1) Vergeet alles wat de maatschappij zegt en denkt over het ouder worden, oude mensen en vergrijzing.
De
maatschappelijke visie op het ouder worden is een niet spirituele. De
mens wordt niet gezien als een bezield, spiritueel wezen, maar als een
fysiek organisme dat geleidelijk aan steeds verder aftakelt. Maar dit
klopt dus gewoon niet. Ieder mens die met een open hart en een open
geest naar het leven kijkt, komt tot de ontdekking dat er meer is. Dat
het leven een spirituele dimensie heeft, en dat die spirituele dimensie
veel fundamenteler is dan de fysieke. Juist een ouder mens kan met die
dimensie makkelijker contact maken, en er inspiratie en kracht uit
putten.
2) Besef dat er niets verloren gaat
Niets
en niemand raakt verloren in de nacht, alles van waarde blijft. Eén van
de eerste ontdekkingen die we doen als we gestorven zijn en de andere
zijde betreden, is dat alles er nog is. Alle mooie ervaringen, onze
familieleden en de mensen die we lief hadden, de wereld van onze jeugd,
de vrienden van vroeger – alles is er nog. En we kunnen er contact mee
maken, het opnieuw beleven als we willen. Het is er allemaal daar – voor
ons. Juist door mee te gaan met de stroom van het leven, met het oud
worden, reiken we uit naar deze tijdloze wereld waar al het wezenlijke
bewaard wordt. Als we durven los te laten, kunnen we dit innerlijke
weten toelaten. Het is dit weten – het besef dat niets verloren gaat –
dat rust en vrede schenkt.
3) Treed naar buiten. Oud zijn is de levensfase om je licht te laten stralen. Hiermee dien je de maatschappij en je medemens.
Jongere
mensen begrijpen vaak niets van ouderen. Hoe kunnen die zo rustig,
vredig en schijnbaar gelukkig zijn terwijl ze dagelijks geconfronteerd
worden met aftakeling, terwijl de dood zo dicht bij is? Hoe kan iemand
die kaal is gelukkig zijn? Het antwoord is dat ouderen over een
innerlijk weten beschikken dat jongeren niet hebben. Een ouder mens is
doorgaans getekend en gerijpt door levenservaringen die hem milder en
bedachtzamer stemmen dan de gemiddelde jonge mens. Een ouder mens heeft
vaker moeten loslaten en overgeven. Hieruit kan een innerlijk weten
groeien dat rust en geluk brengt. Ouderen zouden de maatschappij en hun
(jongere) medemensen een enorme dienst bewijzen als ze dit weten wat
meer zouden uitspreken. Kijk eens eerlijk naar wat de wereld nodig
heeft: nieuwe telefoons, snellere auto’s? Nee: wijsheid, rust en vrede.
Is dat niet wat ouderen te geven hebben?
4) Ga de ideeën van anderen relativeren. Neem ze niet zo serieus.
Het
leven is een spel. De mensen (lees: volwassenen) die er middenin
zitten, gaan helemaal in het spel op, ze nemen hun rol heel serieus.
Laat je niet teveel meeslepen door het spel, kijk ernaar van een
afstandje, kijk er doorheen, en zie de spelers die hun rol spelen. Door
de menselijke samenleving als een spel te zien, wordt het makkelijker de
ideeën, normen en verwachtingen die daarin gelden, los te laten. Dit
geeft je innerlijk de ruimte om nieuwe energieën en inzichten toe te
laten, die horen bij een andere levensfase.
5) Vertrouw op het leven
Ouder worden is jezelf overgeven, je overgeven aan een natuurlijk proces.
Vertrouw op het leven. Vertrouw er op dat het leven je zal brengen wat bij je past. Let wel: past bij de persoon die je nu bent, niet bij de persoon die je was.
Door het verleden los te laten en je over te geven, kunnen hele nieuwe dingen op je pad komen, kun je nieuwe kanten van jezelf ontdekken. Een gevoel van leegte en verlies ontstaat door vast te houden aan het oude, door vast te houden aan iets dat niet meer bij je past. Vertrouw op het leven en laat los.
Vertrouw op het leven. Vertrouw er op dat het leven je zal brengen wat bij je past. Let wel: past bij de persoon die je nu bent, niet bij de persoon die je was.
Door het verleden los te laten en je over te geven, kunnen hele nieuwe dingen op je pad komen, kun je nieuwe kanten van jezelf ontdekken. Een gevoel van leegte en verlies ontstaat door vast te houden aan het oude, door vast te houden aan iets dat niet meer bij je past. Vertrouw op het leven en laat los.
6) Vertrouw ook jezelf
Geloof
eens werkelijk dat wijsheid met de jaren komt. Vertrouw op die
wijsheid. Maak je niet kleiner dan je bent. De hele maatschappij
probeert oude mensen al klein te maken, ga daar niet in mee. Laat jezelf
zien. Wees niet bang je wijsheid te delen met anderen, wees niet bang
je plaats in te nemen. Er zijn bijvoorbeeld veel oude mensen die contact
met overleden familieleden voelen. Daar durven ze niet over te praten
uit angst niet serieus genomen te worden. Wees niet bang, laat die angst
los. Praat er openlijk over.
7) Identificeer je niet langer met je lichaam en de fysieke wereld, maar met je bewustzijn.
Jezelf
identificeren met je ervaring in de fysieke wereld is leuk en
interessant zolang het een spel is. Je gaat even helemaal in iets op, en
dan laat je het weer los. Daardoor groeit je bewustzijn. Iedere
ervaring is een verrijking. Als het jezelf identificeren met rollen in
de fysieke wereld op natuurlijke wijze gebeurt, verloopt het volgens een
bepaald ritme. Je voelt dan vanzelf aan wanneer het tijd is om een
ervaring of rol los te laten en weer te beseffen wie je werkelijk bent.
Dit hoort er te gebeuren als je ouder wordt.
Stel
je voor dat je in een auto rijdt. Als je denkt dat je de auto bént, is
het heel erg als er iets mis gaat met de auto. Als je beseft dat je de
bestuurder bent, is het allemaal niet zo erg: je weet dat je de auto
niet bent, dat je er gewoon uit kunt stappen.
Ga
eens voor de spiegel staan en kijk er in. Kijk naar je gezicht: dat
wordt ouder. Maar daarachter zit iets dat niet ouder wordt, dat tijdloos
is: je bewustzijn. Voel dat. Door je te identificeren met je
bewustzijn, en niet met je ouder wordende lichaam, ga je mee met de
natuurlijke beweging van het ouder worden. Het contact met wie je echt
bent, met de spirituele sfeer van de ziel, verdiept zich. Dit brengt
innerlijke rijkdom en licht voort. Mensen die dit doen, stralen wijsheid
en vrede uit
De zegen van de vergrijzing
Vergrijzing is een zegen.
Om te beginnen zijn oudere mensen gelukkiger, dus vergrijzing betekent meer gelukkige mensen in onze samenleving, dus wordt de samenleving als geheel gelukkiger. Vergrijzing betekent ook het einde van een rampzalige bevolkingsexplosie die de ondergang van zoveel dieren en plantensoorten betekent. We zijn op weg naar een toekomst met minder mensen en dus meer ruimte voor de natuur, een toekomst met meer geluk en vrede.
Om te beginnen zijn oudere mensen gelukkiger, dus vergrijzing betekent meer gelukkige mensen in onze samenleving, dus wordt de samenleving als geheel gelukkiger. Vergrijzing betekent ook het einde van een rampzalige bevolkingsexplosie die de ondergang van zoveel dieren en plantensoorten betekent. We zijn op weg naar een toekomst met minder mensen en dus meer ruimte voor de natuur, een toekomst met meer geluk en vrede.
Door
de vergrijzing wordt het onmogelijk om ouderen te negeren en weg te
stoppen. De vergrijzing dwingt de samenleving om ouderen hun natuurlijke
plaats te laten innemen. Ook ouderen zelf worden gedwongen die plaats
in te gaan nemen. Aan de waanzin dat mensen die spiritueel gezien hun
meest vruchtbare leeftijd bereiken, niets meer mogen doen, komt een
einde. Dit betekent dat ouderen zich niet langer zullen verbergen, maar
hun licht laten stralen. Overal waar ze gaan, brengen ze wijsheid, vrede
en rust. Ze zullen de op hol geslagen mensheid verbinden met de
tijdloze werkelijkheid van de ziel en erkend worden om hun
vanzelfsprekende wijsheid. Het resultaat zal een samenleving zijn die
gebaseerd is op innerlijk weten en leven in harmonie met elkaar en de
aarde, en niet langer op het najagen van uiterlijk succes en uitbuiting
van onze planeet. Het zal ook een samenleving zijn waarin er minder
angst is voor de dood en de ouderdom. Iedereen zal duidelijker beseffen
dat dit de weg terug is naar het licht, naar onze oorsprong.
Op
het moment dat ik dit schrijf ben ik 55 – maar ik voel me veel ouder.
Ik heb me altijd al veel ouder gevoeld dan ik ben. Als kind werd ik soms
al opa genoemd – en dat is heerlijk!!
© Gerrit Gielen 2011
website www.gerrit-gielen.nl
1) Helliwel, J.F., Putnam, R.D.(2004) The Social Context of Well-Being. Philisophical Transactions: Biological Sciences. Vol. 359, No. 1449, pp. 1435-1446
2) Markus 10:13-16
3) Dick Swaab, We zijn ons brein. ISBN 9789025435226
4) Claude Lanzmann, De Patagonische haas, ISBN 9789029575256
Comment | See all comments |
Graag wil ik een kleine aanvulling op dit prachtige artikel geven.en hiervoor verwijs ik u naar een ander artikel dat u ook op deze site kunt vinden en het heet CHOOSE ASCENSION OVER DEATH
BeantwoordenVerwijderenIk ben van mening dat we inderdaad het proces van ouder worden kunnen stoppen zoals in het artikel wordt omschreven. Dit kan alleen nu in de tijd die op ons af gaat komen en Ascensie heet. Nadat dit gehele proces is beëindigd en daar bedoel ik ook de Ascensie van de planeet zelf is er op aarde geen fysiek leven meer mogelijk. Op de site van de partner van Gerrit staat overigens ook het een en ander en die kunt u hier vinden http://www.pamela-kribbe.nl/