Lichtwezens
Zoals
we hier bij elkaar zijn, zijn we allemaal lichtwezens. We zijn in ons
diepste wezen allemaal al heel. Door het proces van de dualiteit wat we
hier op aarde moeten doorleven, en door alle lessen die we allemaal
moeten leren, kan het lijken alsof wij niet heel zijn.
Toen
we er zelf voor gekozen hebben uit de eenheid te stappen, waarin alles
veilig was, vertrouwd was, goed zoals het was, om de reis door de
dualiteit te gaan maken, heeft het ons allemaal een diepe pijn gegeven.
Een diepe pijn van verscheurd worden, van afgescheiden zijn van de bron
en deze diepe gevoelens van afgescheidenheid en eenzaamheid zijn nog
steeds diep in ons aanwezig, diep in ons verankerd en dat maakt dat we
op zoek zijn.
Op
zoek zijn naar ons ware zelf. Het kan voelen als een innerlijke onrust,
naar een gevoel jezelf niet thuis te voelen in je eigen wezen. Alsof er
iets mist in jezelf.
En
dus zoeken we het nog steeds voor een groot gedeelte in de
buitenwereld. We zoeken bij vrienden, familie, kinderen, naar
bevestiging, liefde, geluk, zelfvertrouwen, veiligheid, noem maar op.
Maar dit is allemaal maar een tijdelijke oplossing, een tijdelijke
vervulling van iets veel diepers. Maar stap voor stap gaan we onszelf
weer herkennen. Langzaam maar zeker gaan we weer het licht in onszelf en
de mensen zien.
We
gaan weer ontdekken dat we contact kunnen maken met een diep stuk in
onszelf wat we waren vergeten dat we dat in ons hebben. Om onszelf te
leren kennen hadden we spiegels nodig. In de ander herkenden we de diepe
pijn die in onszelf zit. En door bezig te zijn met de pijn van de
ander, hoopten we erkenning, liefde, geborgenheid te krijgen en zo
vergaten we voor een moment onze eigen diepe pijn. Maar zodra je iets
verlangt van de buitenwereld is er afhankelijkheid. Laag voor laag
mochten we iedere afhankelijkheid buiten onszelf gaan herkennen en stap
voor stap worden nu al deze lagen zichtbaar en gaan we ze afpellen tot
we weer bij onze eigen kern komen.
En
door de spiegel die een ander ons heeft voorgehouden en nog steeds
voorhoud, leven na leven, door te helen, te transformeren, te doorleven,
en het ervaren van alle tegenstellingen die er op de aarde mogelijk
zijn, gaan we van de dualiteit, van de strijd weer terug naar de
eenheid, maar nu gaan we terug naar een eenheid met bewustzijn.
Verbonden met de goddelijke vlam
We
gaan weer contact maken met ons diepste zelf. Met onze grote ik, die
niet meer is verbonden met de persoonlijkheid, maar die is verbonden met
de goddelijke vlam in onszelf. We hebben altijd buiten onszelf moeten
zoeken naar vervulling, naar verbinding, naar liefde, omdat dat nu
eenmaal het proces is van dualiteit, maar de tijd is aangebroken, dat we
de vervulling, de liefde en de verbinding weer in onszelf kunnen gaan
zien. We gaan zien dat alles wat we nodig hebben, al in ons is.
Het
proces van heel worden is een intensief proces. En de heling vind ook
plaats op verschillende niveaus in onszelf. Ziekte ontstaat voornamelijk
door de onbewuste emotionele laag en uit zich dan in de fysieke laag.
Overtuigingen die zich vastzetten spelen hierin een grote rol.
Emotionele en geestelijk weerstanden maken dat blokkades zich gaan
vastzetten in de materie. De meeste mensen negeren de signalen en
bestrijden deze enkel maar. Zoeken naar iets of iemand buiten jezelf die
het ogenschijnlijk kan helen. Waardoor je niet bij de diepere laag
komt. Wanneer iemand weer een diep contact gaat krijgen met zijn diepste
wezen, geeft dit grote innerlijke veranderingen. Behoeften,
vriendschappen, relaties, werk, religie, alles wat als een schijnbare
zekerheid bestond in je leven, kan anders worden. En je moet ook weten
dat ieder mens uiteindelijk alleen zichzelf kan genezen. Iemand zal
contact moeten gaan maken met zijn eigen diepste kern, met de eigen
diepste innerlijke behoeften, met zijn eigen diepe innerlijke pijn. Een
eenzaam proces, die helaas vaak niet ten diepste gedeeld kan worden met
de buitenwereld, omdat iemand vaak niet de beweegredenen kent van de
ander, het helingsproces doorleeft van de ander.
Het proces van heel worden is een intensief proces.
De
werkelijke vervulling ligt in het delen en helen van je diepste
gevoelens als onafhankelijke zielen, als unieke mensen die ieder op zijn
eigen manier ervaringen opdoen en de rijkdom van alles wat je hebt
geleerd met elkaar deelt. En niet in het helen van de diepe trauma’s en
innerlijke wonden en gevoelens van elkaar.
Stilte
Je
hoeft daar geen moeilijke opleidingen voor te volgen. De enige weg om
werkelijk contact te maken met die diepste kern is de weg van de stilte.
Daarin ligt de kracht. De oerkracht die gaat maken dat we weer
verbonden zijn met onze eigen goddelijkheid. De innerlijke kracht van
het weten. En wanneer je in deze stilte komt, zul je merken dat alle
emoties, alle angsten, alle pijn er niet zijn. Wanneer je het denken
toelaat, kies jij ervoor weer verbinding te maken met die angsten en
emoties die in het hier en nu, in de stilte niet aanwezig hoeven zijn.
Het
gaat erom dat jij ten diepste deze transformatie wilt toelaten. Steeds
weer zullen die zaken op je pad komen die maken dat je kunt groeien in
bewustzijn. Steeds weer krijg je nieuwe ervaringen, steeds weer op een
dieper nivo. Ieder deel in jouw moet weer heel worden tot op het aller
diepste nivo.
Hulp
Wanneer
je naar iemand toe gaat waarvan je verwacht of hoopt dat hij of zij jou
kan helpen, inzicht kan geven, moet je je ervan bewust zijn dat jij
degene bent die het werk zal moeten verzetten.
De
ander kan jou de ruimte geven om in jezelf te gaan kijken doordat
diegene misschien het proces al heeft doorleefd en helderheid heeft
gekregen in een situatie waar jij nog middenin zit. Je kunt ervaringen
delen en uitwisselen, luisteren, dingen aangereikt krijgen, waarvan jij
moet voelen of het wel jouw weg is en bij je past, maar jij bent degene
die jezelf zal moeten transformeren. Soms ook mag je ervaren wat
de consequenties zijn van je eigen keuzes. Het uitwisselen en delen kan
een groot helend effect hebben. Maar jij bent degene die de
veranderingen in jezelf toelaat. De ander kan er voor je zijn, maar jij
zult de verantwoordelijkheid moeten leren nemen voor alles wat er in je
leven verschijnt, wetend dat jouw hart vraagt om licht op een bepaald
stuk in jezelf. Diep in jezelf ligt de oplossing voor alle vragen die je
hebt.
We zijn onsterfelijke wezens
Wanneer
je hulp wilt zoeken bij iemand dan zal de hulpverlener gaan kijken in
jouw energieveld. Wanneer je naar iemand toegaat die werkelijk vanuit
zijn hart de ander wil helpen, zal degene die om hulp komt, gaan voelen
dat datgene wat wordt aanreikt, wordt gedragen door het diepste wezen
van degene die hulp geeft.
Degene
die dan om hulp komt wordt dan aangeraakt door de liefdeskracht of de
liefdestrilling van de hulpverlener. Hij voelt wie je werkelijk bent en
dat datgene wat wordt aangereikt gedragen wordt door de liefdesenergie,
waardoor er ruimte ontstaat in het energieveld, er gebeurt op
energie niveau is bij degene die voor hulp komt, er komt als het ware
een soort opening, een soort kracht, waardoor hij gevoelig wordt en
contact kan maken met die stukken die door de hulpverlener al zijn
geheeld of ervaren, degene die om hulp komt kan dan contact gaan maken
met zijn eigen heelheid die al aanwezig is in zijn diepste kern.
Liefdeskracht versterkt en wordt gevoed door de liefde die je aan jezelf
geeft. Wat je jezelf geeft komt versterkt naar je terug.
Je
moet je realiseren dat je alleen geraakt wordt door iets uit de
buitenwereld als het niet klopt met je eigen innerlijke beleving.
Belangrijk is dan ook dat je mag gaan zien, dat iedereen de ander ziet
vanuit zijn eigen belevingswereld. Vanuit zijn eigen groei, vanuit zijn
eigen bewustzijn, en dat wanneer iemand jou aanraakt in pijn, dit is
omdat jij het anders voelt. Je voelt dat het niet klopt met jouw
beleving. Je wordt boos als je dan jouw wereld gaat zien door de ogen
van de ander en de ander wilt overhalen tot jouw beleving. Maar geef die
ander de ruimte om zijn eigen beleving te ervaren. Hoe beperkt deze
misschien ook in jouw ogen is…..ervaar het niet als een oordeel over jou
maar zie het als signalen die de persoon zelf ontvangt wanneer hij zou
kijken naar zijn eigen waarneming.
Je
kunt dus alleen jezelf helen. Er hoeven geen moeilijke technieken
toegepast te worden, er hoeven geen hulpmiddelen te worden gebruikt, de
ademhaling, het moment van nu en het voelen zijn de hulpstukken in de
nieuwe tijd. Het vraagt van de hulpverlener om verbinding met het
werkelijke zijn van de ander en met dat wat er is. Eenvoud is kracht.
Wanneer het moeilijk zou zijn, zou niet iedereen zichzelf kunnen helen.
Liefde is de bron van alle heling.
Werkelijke
verbondenheid met je diepste wezen, het werkelijk zijn wie je bent is
het doel hier op aarde. Je eigen unieke weg bewandelen. We zijn allemaal
leerling en leraar, want we moeten allemaal nog stukken in onszelf
helen. We zijn allemaal op weg om een meester te worden. Maar hoe meer
je groeit hoe minder je de vervulling zult vinden bij de ander. Zolang
je blijft zoeken, vind je het namelijk niet. Het is er namelijk al. Je
mag je gaan verbinden.
De
grootste les op aarde is het loslaten van eigenlijk alles. Alles wat je
bij de ander zoekt, is een tijdelijke vervulling. Wanneer die ander er
niet meer is, is de vervulling ook weg. Je zult alles uit jezelf moeten
leren halen. Liefde aan jezelf geven is liefde ontvangen, vertrouwen op
jezelf is vertrouwen ontvangen, de ander respecteren is respect
ontvangen.
Maar
zoals ik al vaker heb verteld heb je op aarde te maken met de
beperkingen. De persoonlijkheid, het denken, de traagheid van de materie
en de tegenstrijdigheden van de dualiteit.
Je eigen kracht
Wanneer
we het hebben over het denken, zijn we eeuwenlang bezig geweest alles
te analyseren en het verstandelijk te bekijken. Maar het denken beperkt.
Het denken begrensd en zolang je blijft denken, zul je blijven
vastlopen in bepaalde patronen en gewoontes. Zolang je met je denken
gaat kijken naar jezelf en de ander zul je altijd tegenstellingen
tegenkomen. Dit is goed, dit is slecht. Dit is positief, dit is
negatief, deze persoon is aardig, die mag ik niet noem maar op. We
kijken dan vanuit een oordeel naar een persoon of situatie. Het een is
beter als het ander. Maar in de eenheid is alles goed zoals het is.
Pas
daarom op dat je niet bij een hulpverlener terecht komt die oplossingen
voor je bedenkt. Een goede hulpverlener brengt je bij je eigen kracht.
Laat de energie het werk doen. Je hoeft je alleen vanuit het hart te
verbinden met de ander zodat je voelt wat de ander nodig heeft. Zodra de
hulpverlener in het bedenken komt van oplossingen is hij vaak niet
verbonden met wat diegene werkelijk nodig heeft. Het ene moment vraagt
iets een zachte aanpak, een volgende met kracht, weer een ander heeft
stilte nodig en voelen. Voel dus in het nu wat de ander nodig heeft.
Wanneer
je als hulpverlener iemand wilt sparen voor bepaalde ervaringen kan dat
verstandelijk goed lijken, maar wanneer je je afstemt op het diepere in
de mens zul je ervaren dat het soms nodig is voor iemand een bepaalde
ervaring te doorleven. Er enkel zijn is soms al voldoende. Iemand
werkelijk kunnen laten zijn wie hij is op dat moment…..te accepteren dat
mensen fouten maken, verdriet ervaren, angsten doorleven, zodat zij de
gelegenheid krijgen om zelf naar binnen te keren en te leren van de
ervaringen. Voelen wat de ander werkelijk nodig heeft. Met je hart.
Groeien mag in vreugde
Kom
ik meteen bij een ander stuk wat naar mijn gevoel erg belangrijk is als
hulpverlener. Want doordat je je totaal kunt verbinden met de emoties
en gevoelens kun je ook de pijn voelen van de ander, waardoor je de
ander kunt aanvoelen en daarom goed kunt helpen.
Maar
een gevaar hierin is naar mijn idee, dat je soms niet meer weet wat van
jou is en wat van de ander is, met name als het om iemand gaat waar je
veel van houd. Belangrijk is dat je blijft verbonden met de zuiverheid
in jezelf. Het maakt het moeilijker om genoeg afstand te bewaren en geen
pijn over te nemen van iemand waar je veel om geeft.
Om
iemand waar je veel van houd de ruimte te geven zelf te groeien. Iemand
te laten zijn wie hij is zonder oordeel. Hem of haar niet te willen
veranderen. Er soms enkel zijn om te luisteren. Niet mee te gaan in
boosheid, in verdriet, het niet willen oplossen en je niet te laten
meevoeren door de pijn, de angsten en het verdriet van je partner, je
kind, je vrienden, je ouders, familie, je werk, noem maar op. Ieder mens
heeft het recht om de uitersten te ervaren en te onderzoeken.
Ik
merk zelf dat juist de mensen waar ik heel veel om geef, mij juist
confronteren met de aller diepste stukken in mezelf. Machteloosheid,
ongeduld, eenzaamheid, een diepe eenzaamheid zelfs. Vaak confronteert
juist iemand die zeer dichtbij staat je met je eigen onbewuste pijn.
Zodra de pijn en de angst een deel worden van de hulpverlener, komt de
informatie niet meer vanuit de zuiverheid en de eenheid, maar vanuit een
mee lijden en kun je enkel antwoorden vanuit de pijn die je zelf
ervaart.
Je
moet je realiseren dat wanneer dit gebeurt bij de hulpverlener het
enkel en alleen een herkennen is van een diep stuk pijn in zichzelf.
Maar vaak is de hulpverlener hier zich nog niet van bewust. Je kunt je
alleen verbinden met pijn als het er nog zit. Soms zelfs onbewust.
Alleen vanuit de heelheid met jezelf kun je blijven geven vanuit de
stroom, zodat er geen energie bij de hulpverlener wordt weggetrokken.
Wanneer je vanuit de zuiverheid blijft verbonden met de ander, zul je
jezelf vol energie voelen en geïnspireerd en er blijft niets in je
achter.
Wanneer
er een lijntje of verbinding achterblijft met degene die bij jou om
hulp kwam, omdat je misschien het gevoel hebt dat je de ander gelukkiger
moet maken, beter moet maken, te bevrijden van moeilijke lessen, of wat
dan ook, is er afhankelijkheid, hoe subtiel ook en dan merk je dat jouw
geluk afhangt van het geluk van de ander. Je hoeft geen enkele
verantwoordelijkheid te dragen voor de ander of de wereld, je hoeft
enkel en alleen jezelf te helen en je eigen pijn te herkennen.
Wanneer
je voelt dat je meegaat in de energie van iemand anders, ga het
herkennen, voel wat de boodschap is en ga het transformeren. Voel je je
eenzaam, geef liefde aan je zelf, voel je je machteloos, schep kracht,
voel je twijfel of je het goed doet, schep vertrouwen dat het hoogste
altijd weet hoe of wat.
Groeien
Groeien
mag in vreugde. Je moet niets. Vertrouwen hebben in je stroom maakt dat
je verwachtingen kunt loslaten die anderen van jou hebben en die je
zelf onbewust hebt. Eenvoud is kracht. Het denken maakt het allemaal
moeilijk. Zet het in het licht en zie het als een stukje groei wanneer
er iets op je pad komt wat moeilijk lijkt. Het denken maakt het
moeilijk, het hart geeft vreugde bij alles wat je doet. Het zijn geeft
acceptatie. In vreugde groeien maakt dat de vreugde toeneemt in je
leven. Dat waar jij aandacht aan geeft wordt meer en meer…….maar
onbewust willen we dingen naar onze hand zetten. En is vertrouwen op je
hoogste zelf moeilijk en zelf ervaar ik dat ik dingen sneller zou
willen.
Maar
hoe moeilijk is het ontvangen voor de meeste hulpverleners…….. Ik heb
gemerkt dat loslaten de hoogste vorm van liefde is. Je moet alles
loslaten en in dat diepe gevoel van eenzaamheid, verlatenheid, wanneer
je er niet meer tegen vecht en accepteert, in dat diepe gevoel van
leegte wat angstig en bedreigend kan zijn, ontstaat er een nieuw gevoel.
De diepe verbondenheid met alles en iedereen. Loslaten geeft vrijheid.
Willen veranderen geeft strijd. Alles mag er zijn. Met loslaten kun je
heel veel geven. Op het moment dat jij loslaat laat je de ander niet
los, maar laat je jouw ideeën los over hoe het zou moeten zijn, jouw
wil, jouw verwachtingen. Je kunt de ware liefde niet loslaten.
Wanneer je dit ten diepste voelt……dan ervaar je de eenheid, zonder woorden, zonder iets…
deze tekst is doorgegeven aan "de lichtcirkel"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten